Dick van Halsema (1943) is emeritus hoogleraar moderne Nederlandse taal en letterkunde (Amsterdam), en lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.
Over de geschiedenis van de Nederlandse literatuur schreef Dick van Halsema Te zoeken in deze angstige eeuw: sporen van décadence-voorstellingen in de Nederlandse letterkunde aan het einde van de negentiende eeuw (1994); Epifanie: ogenblikken van verlichting en verschrikking in de Nederlandse letterkunde rond 1900 (2006); Vrienden & visioenen: een biografie van Tachtig (2010). Van Halsema is de biograaf van de grootste Nederlandse dichter van de twintigste eeuw, Jan Hendrik Leopold. Een leven lang doet Van Halsema onderzoek naar het denken en doen, schrijven en dichten, naar het wezen van het dichterlijk brein en gevoelen van Leopold. Van Halsema bouwt grondig aan de piramide die de biografie uiteindelijk zal zijn. Het zand en losse stenen zorgvuldig schoonmakend, taxerend, herplaatsend in Bijeen het vroeger en het later, de dichter Leopold en zijn bronnen: een onderzoek naar de verwerking van de bronnen in een groep onvoltooide gedichten uit de nalatenschap van J.H. Leopold (1989). Hoe vervolgens de woorden in het leven en het leven in de woorden werkzaam zijn, beschrijft hij in Dit eene brein: opstellen over werk en dichterschap van J.H. Leopold (1999).