'Schoonheid', zo vangt deze inaugurele rede uit 1993 aan, 'is in de hedendaagse architectuur een zeer belangrijke eigenschap, maar de omgang ermee is paradoxaal'. Van der Woud poneert in deze rede dat het debat over schoonheid in de bouwkunst door middel van twee centrale begrippen uit de esthetica -waarheid en karakter- verhelderd kan worden.
Van der Woud ontrafelt met deze begrippen op een systematische manier de discussies die zich gedurende de negentiende eeuw afspeelden rond het werk van de architecten Rose, Zocher, Leliman, Cuypers en Berlage. Deze rede is tegelijk een programma en een pleidooi zowel voor een herschrijving van de geschiedenis van de bouwkunst als voor een herleving van het debat over schoonheid in de architectuur.