Aristoteles' Politica is een sleuteltekst in de geschiedenis van het westerse politieke denken, zowel van de politieke theorie als van de politieke praktijk. Het is een fundamenteel werk over de organisatie van het staatkundige verband en de plaats van de burger daarin. Aristoteles baseert zijn beschouwingen op uitvoerig onderzoek naar bestaande staatsinrichtingen, en formuleert op basis hiervan zijn scherpe kritiek op Plato's beide utopieën in Staat en Wetten.

In de Politica geeft Aristoteles ook in het verlengde van het onderzoek een schets van wat in zijn ogen het beste staatkundige verband is en hoe de opvoeding de burger dient voor te bereiden op zijn rol in de gemeenschap. De beste staat is een onafhankelijke, van beperkte omvang, die een zekere welvaart kent als basis voor het uiteindelijke doel, het goede en gelukkige leven dat op deugd is gebaseerd.

De mens is een 'politiek dier', en van nature ontplooit de burger zich optimaal in de 'polis'. In de Politica behandelt Aristoteles de politieke en ethische kwesties die nog steeds een belangrijke rol spelen in de discussie en de gedachten over de beste staatsvorm: de verantwoordelijkheid van de macht, het doel van de staat, de rol van het onderwijs, de vorming van de burger, de criteria en de aard van het burgerschap, de verhouding tussen volksvergadering en de uitvoerende en rechtsprekende machten.

De invloed van de Politica op de Europese cultuur begint in de middeleeuwen, wanneer het werk in het Latijn wordt vertaald. Van Thomas van Aquino tot Marx is het boek grondig bestudeerd. Deze eerste Nederlandse vertaling kan nu met vrucht in de lage landen gelezen worden.