gebonden
vormgeving rudo Hartman
194 bladzijden
isbn 978 90 6554 2533
nur 306
herdruk in voorbereiding
tweetalige uitgave
vertaald door Petrus Hoosemans
vormgeving rudo Hartman
194 bladzijden
isbn 978 90 6554 2533
nur 306
herdruk in voorbereiding
tweetalige uitgave
vertaald door Petrus Hoosemans
'Werkelijk schitterend vertaald'
- Philip Freriks
'Bedwelmend, symbolistisch, sterk'
- NRC Handelsblad
'Hoosemans op zijn best: van de inhoud, de beelden, de klassiek-retorische toon, het rijmschema, het algehele klimaat weet hij het maximum over te brengen'
- Filter, tijdschrift voor vertalen en vertaalwetenschap
'Wie in ons taalgebied een beeld wil krijgen van de echte Baudelaire, zal zich dus de vertaling van Hoosemans moeten aanschaffen'
- Knack
Baudelaire De bloemen van het kwaad
Charles Baudelaire (1821-1867) paart in De bloemen van het kwaad de vormvastheid van het classicisme aan de thema's van de zwarte romantiek en hij heeft hiermee de bron geslagen voor latere stromingen als decadentisme, symbolisme en modernisme.
Les fleurs du mal is het laatste klassieke dichtwerk dat een geweldige invloed heeft uitgeoefend op de gehele Europese literatuur en beeldende kunsten. De moderne sensatie die Baudelaire aankondigt is karakteristiek geworden voor de twintigste-eeuwse mens. Verscheurdheid en verveling, zelfpijniging en melancholie, een overheersend gevoel van verlies. Het zijn enkel de zintuiglijke indrukken, de vluchtige momenten, geuren, een gebaar of een glimp, die het verlangen losmaken of de herinneringen opwekken aan de schoonheid of het ideaal.
De bloemen van het kwaad leest ook in de congeniale vertaling van Petrus Hoosemans (1951-2022) als het epos van verlangen en venijn, van lust en orde, een duivelse hymne van pijn en welbehagen.
Les fleurs du mal is het laatste klassieke dichtwerk dat een geweldige invloed heeft uitgeoefend op de gehele Europese literatuur en beeldende kunsten. De moderne sensatie die Baudelaire aankondigt is karakteristiek geworden voor de twintigste-eeuwse mens. Verscheurdheid en verveling, zelfpijniging en melancholie, een overheersend gevoel van verlies. Het zijn enkel de zintuiglijke indrukken, de vluchtige momenten, geuren, een gebaar of een glimp, die het verlangen losmaken of de herinneringen opwekken aan de schoonheid of het ideaal.
De bloemen van het kwaad leest ook in de congeniale vertaling van Petrus Hoosemans (1951-2022) als het epos van verlangen en venijn, van lust en orde, een duivelse hymne van pijn en welbehagen.